Sábado, 7 de junio de 2014. Lo más complicado de sentirse ahogado por el último botón de una camisa es cuando consigues sacarla y notar ya, desnudo y sucio, que no es la camisa lo que no te deja respirar. Viernes, 18 de abril de 2014. Me pierdo en tus silencios, en tu arquitectura. Recuerdo, cuando enterrábamos amapolas en el jardín. Cuando llenábamos bañeras de esperanza, de alegría. De vacío, áspero y silencioso como la vida misma.

متل پرنده ای باش که بر روی. شاخه ای سست آواز می خواند. شاخه می لرزد اما پرنده می خندد. چون ایمان دارد که پرواز را می داند. آنچه هستی هدیه ی خدا به تو. و آنچه خواهی شد هدیه ی تو به خدا. به فروشنده گفتن گل و بده. گفت گل نیست آینه است. و ناگهان چقدر زود دیر می شود. بخوان فرشته ها منتظرندولی کلاغ هیچ نگفت.